maandag 25 mei 2015

Lentefeest in een communiekleedje

Ginneke had gisteren haar Lentefeest. Wat keek ze er naar uit, naar haar dag! Ze telde letterlijk de dagen af. Ze genoot al lang op voorhand, en zal nog lang blijven nagenieten denk ik!
Uiteraard maakte ik het kleedje zelf.
Ze wou - tot mijn grote verbazing - een smal kleedje. "Zo smal, mama", zei ze vastberaden, haar handjes langs haar zij glijdend. " En dan één centimetertje breder, mama." Haar handjes over haar dijen, en ter hoogte van haar knietjes inderdaad één centimetertje breder. Oh hemel ....
Ik ging met haar naar mijn favoriete winkel en haalde daar alle mogelijke modelletjes uit het rek. Van smal ( supersmal negeerde ik per ongeluk ) tot heel breed. En er zat een jurkje tussen dat voor haar perfect leek. Ze wou het ineens meenemen en in de kast laten hangen tot haar feest, maar ik vond het te klein. En een maatje groter was er niet. Dus nam ik m'n lintmeter uit m'n handtas, nam alle maten over en krabbelde er nog wat details bij. Het jurkje was  in broderie anglaise gemaakt, en Ginneke was helemaal weg van de stof.
Dus ... start de zoektocht. Niet eenvoudig .... Bobby kon me niet verderhelpen, en online vond ik het ook niet ( in een andere kleur dan wit toch niet , en wit en mijn jongste gaan niet samen ) .
Toevallig kwam ik bij deze madam terecht. Prachtig winkeltje, heerlijke stofjes, echter geen broderie anglaise ...
" Maar ik heb wel twee andere schone stofkes voor communicantjes" , zei ze me. En inderdaad, ze toverde twee rollen tevoorschijn met echte pareltjes. Het ene wit - dus uitgesloten. Het andere mintgroen, met een reliefke. Prachtig, wonderschoon, ideaal. Maar ... de prijs .... slik .... " Tja, wel duur hé" , bevestigde madam. En dat vind ik dan sympathiek seh. Dat een verkoopster gewoon toegeeft dat ze 34 euro ook veel geld  vindt voor een meterke stof. Dus ging ik overstag. Ik liet me verleiden. Ik liet 70 cm afknippen ( zuinig zijn ! ) . En toen kwam m'n gezond verstand terug even naar boven. "Koop ineens een ander stofke om uw patroon - dat ge nog moet tekenen - te testen" , zei dat duveltje in mijn hoofd. Dat duveltje dat de volle stofjeskast thuis compleet negeert. En weer ging ik overstag. Nog 70 cm van een prachtig schoon stofke. Ikke blij als een klein kind naar huis, heel erg mijn best doende de rekening te vergeten.
En dus dacht ik het eens helemaal goed aan te pakken. Een patroontje over te nemen. Niet alleen het bovenstuk uit SVDHZ - dat ik al zo vele keren gebruikte - maar ook het rokdeel ( een A-lijntje ) . En die rok zou ik dus versmallen, met mijn krabbelbriefje van de JBC als leidraad. Dat kan toch niet misgaan!
De details , het gepruts ( tiens, die rok is te smal om aan dat bovenstuk te zetten, en ik nam nochtans dezelfde maten over ) , het passen ( oooh, nee, shitterdeshit, dat kleedje is gewoon veeeeeeeel te smal ) , het lostornen ( zucht en kreun ) , het aanpassen van de rok ( bovenaan een reep van ongeveer 20 cm moeten afknippen om hem breed genoeg te krijgen ; gelukkig had ik een gigantische zoom ingecalculeerd ), het opnieuw ineenzetten ( zweetpollekes van de stress ) en het opnieuw passen - dat verhaal bespaar ik jullie. Gelukkig was het maar het testjurkje.
Het resultaat show ik wel. Graag zelfs. Het jurkje is uiteindelijk heel kort ( maar we zullen het "pittig kort" noemen ) , maar het is zooooo schoon .... Bij de laatste pasbeurt zei Ginneke zelf " Dit is precies een communiekleedje, mama!"
Daarna maakte ik nog een tweede testjurkje , dat komt hier later wel eens tevoorschijn.
En toen was het plots ... anderhalve week voor het feest. Nog geen definitief jurkje, nog geen foto's, 1000 ideetjes in mijn hoofd, maar weinig concreets ... De stress bekroop me .... En ik hakte een grote knoop door. " Komaan, Ginneke, naar het Fort om foto's te trekken. In je testkleedje. En je echte lentefeestkleedje, tja, dat maak ik ... ooit ...." .
Ziehier het resultaat ....

Ik ben er echt fier op .... 

Een fijn, gouden lintje als riempje ...

Blinde rits ... ( daar moet ik echt nog op oefenen ) 


Labeltje ...


Mijn kleineke ... om op te eten is ze ....


Een heerlijk setje, ik kan er naar blijven kijken .... 


En het feest ... dat was perfect voor haar. En dus ook voor mij. Want Ginneke blij, is ikke blij. Zo simpel is het leven soms ... 










1 opmerking: