zondag 22 juni 2014

Voor één dagje 9 jaar

Lieke verjaart in de zomervakantie, en daarom trakteert ze op het einde van het schooljaar. We zoeken altijd een "originele" snoeperij voor in de klas. Uitdeelcadeautjes, daar houden ze zo niet van, bij ons meisjes op school. Dus doen we extra ons best voor de feest-cake. Uiteraard gaf Pinterest ons weer  heel wat ideetjes, en met deze verrassingscake in ons achterhoofd gingen we aan de slag. Ik dacht - gelukkig - eerst na over transport naar school ( slagroom leek me niet zo'n best idee dan ) , over de bakvormen die ik heb ( en leende er snel nog eentje extra van mami ) , en over de inhoud ( smarties , njammie!!! ) .
We startten met het bakken van 3 cakes van verschillende grootte ( Lieke deed dit bijna zelfstandig, al moest ik bij het eieren breken wel vragen om rustigaan te doen ) , en toen wachtte ik geduldig tot de match van de Rode Duivels begon, om in m'n eentje de cake af te werken.
Cake uithollen en opvullen met M&M's ... 
dichtdoen, insmeren met chocoladeglazuur en spikkeltjes laten regenen ...
Aan de buitenkant laat niets vermoeden dat je een vloedgolf veroorzaakt, als je de cake opensnijdt. Benieuwd of Lieke gaat kunnen zwijgen tot de taart wordt aangesneden ;-) 

En voor de juf zette ik me aan mijn machine. In mijn walhalla , heerlijk gewoon. Ik maakte het tasje in stukken, want door de einde-schooljaar-drukte had ik altijd maar een heel klein beetje tijd om verder te doen. Maar het geraakte af ... Een Léonieke uit "Mijn tas" . 
Ik gebruikte een Petit Panneke, mijn lievelingsstofjes .... 


Jammer genoeg had ik niet de juiste vliesline , en de bovenste flap is daardoor wel heel stug. Ik hoop dat  hij wat vlotter zal vallen, als het tasje gedragen en gewassen wordt ... 

Vandaag kocht ik dan wel de juiste fournituren om een volgend exemplaar te maken. Voor ons vakantievriendinnetje dat binnenkort jarig is. Zij zal een nog betere versie krijgen. Tja, al doende leert men, nietwaar? 




donderdag 12 juni 2014

Mijn lichaam klopt niet ...

Lang, heel lang geleden, voor het blogtijdperk, maakte ik wat kleding voor mezelf ( vooral dan bij gebrek aan kinders ) . Maar zelden zat het comfortabel. Tot ik met tricot jurken begon te maken. Dat liep beter.
Nu zag ik her en der Sunny Pants verschijnen, uit La Maison Victor. Ergens las ik dat ze supersnel klaar was, en heerlijk om dragen.
En aangezien de kleerkasten van de dochters uitpuilen, ging ik de uitdaging nog eens aan.
Ik kocht bij Bobby wat Soft Cactusstof en zette me tijdens ons naaiclubje aan het tekenen . Na eerst mezelf opgemeten te hebben.
De broek leek me nogal breed, toen ik het patroon op papier had overgenomen. Maar ach, het moest zeker geen skinny thing zijn, dus ik knipte de stof. En begon de broek ineen te zetten. Ze leek eerder op een tentzeil dan op een broek, maar ik bleef geloven in de tailleband met elastiek, die alles in de plooi zou laten vallen. Net niet genoeg tijd om ze helemaal af te werken die avond, dus de volgende ochtend de laatste hand eraan gelegd , de tailleband met elastiek.
Passen ... oeioeioei ... veeeeeeeeeeeel te breed. Daarom een paar centimeters naast de kruisnaad gestikt , maar nog steeds niet oké. Papatje bekeek de broek en vertelde me waar ze overal te breed was : opzij én achteraan. Als hij dat zo kan zeggen, moet het serieus zijn ...
Dus besloot ik maar om de tailleband eraf te halen.
En zo bleef ze liggen.
Tot daarstraks. Ik knipte meerdere centimeters van de bovenkant van de broek ( ik vond ze ook te hoog ) , prutste en stak speldjes, en zette de tailleband er terug aan. Nog vreselijk breed achteraan, maar nu deed de elastiek wel zijn werk.
Lieke hield me de hele tijd in de gaten , en zei: "Ze is aan uw poep vanachter nog te breed. Ge hebt precies keilange billen. " Plastischer kunnen we het niet zeggen ... Mijn lijf klopt niet ...
Al bij al valt het nog mee. Ik vind het stofje te mooi om de broek weg te doen, dus ze zal gedragen worden. Op vakantie, 's avonds, zodat de muggen niet kunnen dineren op mijn benen.
Of in de tuin, als er hopelijk niemand op het onverwachts langskomt.
Of nu, terwijl ik als gek toetsen verbeter, quoteer, op rapportjes zet en in leerlingvolgsysteem ingeef. En eventjes een blogberichtje schrijf ter ontspanning ...


Onderaan zette ik smockelastiek. Prulwerkje, maar leuk effect. 


De zakken vind ik heel geslaagd. Door het aanpassen knipte ik een deel ervan weg, maar ze blijven lekker ruim .

Volgende week weer naaiclubje. Ik speel op veilig, en maak een tas voor Liekes juf. En daarna probeer ik misschien nog iets voor mezelf. 
Misschien... 



zondag 1 juni 2014

Mijn walhalla

Veel tijd om te naaien was er hier niet. 
Door de drukte op het werk, maar ook door  ... 
Na jaren dromen maakten we ( ikke en mijn lief ventje ) werk van mijn walhalla. 
De babykamer werd omgetoverd ... 
Eerst het oude plafond eruit, en een fris nieuw erin. En een likje verf op de muren ( redelijk veel likjes om precies te zijn ) . 
Dan enkele ritjes naar Ikea, wat surfen op het net naar betaalbare canvasafdrukken, en vele uren ( dagen, twee weken ) later .... 
Tadaaaaa... 

Veel kasten en schuifjes om de schatten in op te bergen ...

Stofjes netjes geplooid en gesorteerd ... 
per kleur en per soort en per hoeveelheid ... 

Knoopjes per kleur ( met dank aan Lieke , die heel graag hielp met sorteren ) ...
bobijntjes per kleur ...
Na 15 jaar eindelijk een deftige spiegel in huis ... 
Alle doosjes, Flows,  Maisons Victor en hebbedingen op een schapje ... 
En natuurlijk een meterslange werktafel. Werken onder het toeziend oog van mijn twee grote schatten ... 

Mijn Walhalla ... met dank aan mijn allerliefste doe-het-zelvertje ...