Doen alsof het lente is.

Wij zijn het hier beu. Koude, mutsen, sjaals, handschoenen, kousenbroeken ... We hebben het gehad. En dus doen we hier gewoon alsof het al lente is. Of zelfs zomer.
Maandan geleden beloofde ik Ginneke dat ik dit jurkje voor haar zou maken, en bij de stoffenverkoop haalde ik het groene stofje. Een superfijn, zacht stofje, maar niet gemakkelijk te verwerken. En om zeker te zijn dat het jurkje mooi zou passen, maakte ik eerst een proefversie.
Dit kleedje maakte ik in december, en past, maar mag net ietsje smaller. De proefversie heb ik ook nog serieus moeten versmallen, en nu past ze mooi.

Een heel zomers stofje met bloemen en lentediertjes. 

                                      

En weer heel veel zwier. Dat is hier een must. Standaard. 

Ze heeft het jurkje nog steeds aan. Met een vestje over weliswaar. En ik zie zo dat het aan de korte kant is ... De goeie versie zal toch wat langer moeten zijn. 

Daar dienen proefversies dus voor ...

Paasmandjes

Om de lieve juffen van mijn meisjes te bedanken voor die leerrijke weken, en om ze een zoete vakantie te wensen, maakte ik nog snel een kleine attentie.
Voor elk een paasmandje , gevuld met eitjes en kuikentjes.

Het smartiemandje voor de juf van Lieke ; de voering herken je van hier.
Voor de twee juffen van Ginneke, die al "wat meer leeftijd hebben" gebruikte ik een bloemetjestoile-cirée en een kersenstofje dat al lang in de kast ligt , en lang geleden al gebruikt werd voor slabbetjes.
Daarbij nog een mooie tekening, en het cadeautje is compleet.
Fijne vakantie, juffen!

Recept 17

Op maandag heeft Lieke altijd lees-huiswerk. In een groot boek met stijve kaft. Een boek dat eruitziet alsof het al 20 jaar meegaat ...

In september had ik het gekaft met een fijn bloemetjespapier, maar dat sneuvelde vorige week.
De naaikriebels hadden me weer goed te pakken toen, en dus haalde ik dit boek boven en bestudeerde recept 17. Ik had eens ergens gelezen dat het niet lukt voor een boek met harde kaft, maar dat lapte ik aan m'n laars. Omdat het boek zo afgeleefd is, kan ik de buitenkaften helemaal openplooien, tot ze tegen elkaar komen ( " goede kanten op elkaar", weet je wel  ).
Op maandag had ik geen tijd om het kaft te naaien, dus kleefde ik er een post-itje op : " Juf, ik voorzie dit boek zo snel mogelijk van een nieuw kaftje".
Deadline : vandaag, nieuwe maandag, nieuwe leestaak ...

Alsof er in de klas nog iemand zou kunnen zijn met hetzelfde kaft, flockte ik haar naam erop. Niet de allereerste keer dat ik dat doe, flocken, maar wel de eerste keer dat ik me aan "schrijfletters" waag ...

Oefening baart kunst, zullen we maar denken, maar één ding is belangrijker : ik heb de flock-drempel overwonnen! Wordt zeker vervolgd!

Vlinderdekentje voor Sam

Lieke haar meter kreeg een kindje. Heerlijk. Het was allemaal heel spannend, want ze moest heel snel stoppen met werken, omdat het boeleke anders misschien veel te vroeg geboren zou worden.
En uiteindelijk heeft de dokter de bevalling nog in gang moeten zetten, een dag na de uitgerekende datum ...
Dinsdag was het dan wachten op het verlossende SMS'je ...
Om 12.09 werd Sam geboren, een stevig jongetje. Er ging een golf van blijdschap en warmte door me heen...
Het cadeautje lag hier al eventjes te wachten. Wat het zou worden, wist ik al snel. Want wat maak je voor het kindje van een mama die gerekend kan worden tot de grootste koukleumen van het land? Een lekker warm dekentje. Dus toen ik dit boek doorbladerde, wist ik direct dat ik een vlinderdekentje zou maken.
Ik kocht  hier in de stoffenverkoop zachtlila fleece. En toen begon de speurtocht naar een mooi katoentje. Op het net, in de winkels ... iets dat kon voor een jongen en een meisje ... niet gemakkelijk. In een winkel had ik eerst een fijn stofje gekocht met gekleurde vierkantjes, in pastelkleuren. Niet mis, maar hoe meer ik ernaar keek, hoe rozer de roze vierkantjes werden. Alle andere kleuren leken te verdwijnen. Alleen de  roze bleef ik zien. Dat stofje legde ik dan maar aan de kant, en ging verder zoeken op het net. Tot ik dit zag.

Mooi, heel mooi, fijn, niet te jongens, niet te meisjes. Niet te fel , niet te klassiek.  Perfect.
Het deken maken op zich was niet moeilijk. Al verving ik de klittenband ( die volgens deze dame toch veel lawaai maakte voor kleine ukjes ) door twee mooie, grote knopen en litsjes die ik tussen de binnen- en buitenstof vastzette.

Ik maakte voor de zekerheid de grote versie, en die is echt wel groot. De voetenzak kan in het begin dubbelgeplooid worden. 

Maar als ik zo naar buiten kijk, vrees ik dat het dekentje nog lang nodig zal zijn ... 

En daarna netjes opgeplooid in de kast ... 

Welkom, kleine , lieve Sam! 

Lentefeest , proefkleedje 2

Dit was het eerste testkleedje. Mooi, maar te breed. En het bovenstuk was oorspronkelijk veel te lang. Allemaal opgelost, en het patroontje aangepast. Smaller en korter bovenstukje en de halslijn een beetje rechter en dieper uitgesneden.
Dus tijd voor de nieuwe versie. In een frisser, zomerser stofje. Want ik vind het andere kleedje wel mooi, maar zo zwier vind ik toch meer bij de zomer passen.
Ik vond nog een lap die ik in Frankrijk kocht. Groot genoeg voor een cirkelrok en een bovenstukje. En haalde de frisgroene paspel boven.

De eerste pasbeurt ( met veel tegenzin van het model ) deed me grijze haren krijgen. Het bovenlijfje was te krap. Ik heb de zijnaden  helemaal losgetornd en iets ruimer gestikt. In totaal niet meer dan een goeie centimeter winst, maar toch genoeg. Gelukkig. Want een kind vinden dat even groot is als Lieke , maar nog smaller, is een onmogelijke opgave.
De tweede pasbeurt maakte me content. Bovenlijfje zit  als gegoten, ( niet lachen, Lieke! ) 

en de rok zwiert heerlijk. De zomer mag komen!

Morgen begin ik aan de finale jurk ... het zelfgekozen stofje verknippen, toch spannend!

Vaderdag

Overmorgen is het weer vaderdag. En ik probeer elk jaar iets leuks te vinden. Niet voor de liefste papa van mijn kindjes ( ik laat dat graag aan de juffen over ) , wel voor mijn eigenste papa.
Gisteren bij het ontbijt even met de meisjes een mini-brainstorm ; wat kan ik aan papi geven? Het beste idee vond ik wel "haar , dan heeft hij geen kale kop meer". Maar ja , hoe begin je daaraan?
Een paar stormpjes verder kwam één van de meisjes op het idee om een mooi deken te maken. Mijn ouders zijn echte buitenmensen ;  van april tot oktober leven ze buiten. Onder hun overdekt terras, al dan niet bij een  vuurtje. En een deken, dan zou hij het nog lekkerder warmer hebben .
Goed plan, eerst nog alles  gaan zoeken.
In den Boom vond ik fleece en een zachte flanel ( den Boom kent geen seizoenen, gelukkig! ) , daarna naar de Veritas voor 7 meter paspel.
Altijd rechtdoor, en op tijd naar rechts ... dat leek me te doen op korte tijd. Hoewel ik heel goed weet dat rechtdoor stikken niet zo gemakkelijk is als het klinkt!
Uiteindelijk geraakte het deken af, op het eerste zicht heel mooi. Camelkleurige fleece met antracietgrijze flanel ...

... en warmrode paspel 

Maar als je het netjes wil opplooien, zie je al snel dat het geen vierkant meer is ... Maar zoiets zien papa's niet, toch?

Bobby Sewing

Binnenkort, op 6 april,  opent één van mijn Zot Van Antwerken-maatjes een stoffenwinkel in Mortsel.

 Hier kan je een beetje volgen wat ze nu zoal bezig is.
En waar ik binnenkort mijn stofjes zal halen ...

Ik kijk alvast uit naar de opening!

Een zakje voor het liefste meisje van ons groepje.

Lieke mag zaterdag naar een verjaardagsuitstapje. Van Robin. Toen ik zie dat Robin een heel lief meisje lijkt, zei Lieke: " ja, het liefste meisje van ons groepje!".
En daar doen we toch een extraatje voor, nietwaar?
De mama zei me dat Robin graag knutselt, en ook tevreden is met een boek. Dus kocht ik haar mooi knutselpapier in twee formaten, en gekleurde omslagen met kaarten, en gekleurde zelfklevende lintjes.
En ik dook in de stoffenkast, om snelsnel een zakje te maken waar dat alles in paste. Frisse bloemetjes, dat zal Robin wel mooi vinden ...

Uiteindelijk werd het geen snelsnel exemplaar, maar stikte ik de handvatten helemaal van onderaan de zak vast, wat wel wat meer dan enkele minuten in beslag nam. De voering in dezelfde stof als het zakje zelf , en een labeltje ( dat vergeet ik nogal eens ). Verder niet veel tralala, maar het werd een mooi, simpel zakje. Lieke keurde het goed, én de knutselspulletjes passen er mooi in.