zaterdag 29 december 2012

Wie heeft er op mijn kop gepoept ?!?

Een geweldig leuk boek, waar elke kleuter plezier aan beleeft ...
Ook echt de humor van ons kleineke hier ... Vandaar ...
Wie zit er verstopt?
( De muts bestaat uit twee delen : het bovenste, naar aloud patroontje, en daaraan een boord )
Inderdaad, de plezantste thuis ...
Maar is die muts niet veeeeeeel te groot?
Jawel, maar ze is voor onze papi. Hij kreeg vorig jaar een muts, voor als hij de kou trotseert samen met Spikkel, de hond. Maar hij is ze kwijt. Heeft ze in het wasmachien gestoken, en daarna niet meer gevonden. Vreemd, zeer vreemd. Maar bijna pakjesfeest. Dus .... haken maar!

Zullen we deze dan maar zelf eerst even wassen?

donderdag 20 december 2012

Kerstkoekezakjes

Vorig jaar kregen de juffen van ons meisjes een kerstkoekepot, dit jaar nemen ze zakjes mee.
Dezelfde zakjes als hier, met een kerstboodschap erop.

Ik plande al lang om vandaag de koekjes te bakken, maar het werd een vreselijk drukke dag. Gelukkig heeft mijne maat gemakkelijke en snelle receptjes. Mijn redder in nood !

 Samen geeft dat ...
( en een zen-gevoel bij mij .... want al dat prutsen is zo rustgevend ... ) 
Een fijne, deugddoende vakantie , 
prettige feesten
en een spetterend nieuw jaar 
voor alle juffen
en meesters! 

maandag 17 december 2012

Aftellen

Wij tellen hier echt af naar 1 januari. Kerstmis wordt gezellig gevierd met lekker eten en gezelschap van mijn familie, maar pakjes blijven hier onder de kerstboom liggen tot Het Grote Pakjesfeest, op 1 januari. Jarenlange traditie. En om de spanning er wat in te houden ( alsof dat er anders niet is in deze periode van het jaar ) , maakte ik een aftelkalender. Bruine craft-papierzakjes ( leve den AVA ) en een oud kerstboek van Zonneland ( leve de kringloopwinkel ) dat helemaal verknipt en versneden wordt, schaar, lijm, en voor het gemak een snijmachien. Een avondje heerlijk prutsen ...

Op elk zakje een sfeervolle tekening, en in elk zakje komt een kaartje. Met een fijne bezigheid. Een uitstapje, of iets gewoons dat er in de drukte van het schooljaar niet dikwijls van komt. Plasticine bijvoorbeeld, of playmais, of samen met de playmobil ...
Alle zakjes aan een lint en dan aan de deur.

En als we van 14 bij 1 zijn geraakt, kunnen we opnieuw beginnen. Van 1 naar 6. En dan terug naar school. Maar daar denken we  nog niet aan. Nog lang niet.
Eerst nog even doorbijten, de laatste dagen school.
En dan genieten.
En feesten.
En uitrusten.

vrijdag 14 december 2012

Knuffelkussen

Vrienden gaan binnen enkele dagen naar Ethiopië hun adoptiekindje halen. Jarenlang al zijn ze bezig hun droom te verwezenlijken. Alles hebben ze gedaan om een kindje te krijgen. En eindelijk, na jaren van vechten, moedig zijn, niet opgeven, de wanhoop nabij zijn maar toch blijven doorgaan, mogen ze N gaan halen ...  Wat was ik blij toen ik enkele weken geleden een SMS vanuit Ethiopië kreeg waarin stond " the child is ours" ( op de rechtbank daar had de rechter eindelijk de verlossende woorden gesproken " the child is yours" ... ). Dat moment vergeet ik nooit, aan de ingang van Ikea, tranen in mijn ogen ....
Ik wou hen iets speciaals maken, iets persoonlijks. Het werd een knuffelkussen, met aan de voorkant 4 zakjes om zijn tutje of knuffeltje of doekje op te bergen, en aan de zijkant labeltjes, waar kleintjes zo graag aan prutsen ... 
Het dino-stofje kocht ik in Kapellen, en de geruite stof was overschot van dit cadeautje. Beide jongetjes zaten in hetzelfde weeshuis ... 


In de achterpanden verwerkte ik ook de ruitjesstofjes. Omdat ik de panden te smal knipte, eigenlijk. En niet genoeg dinostof over had, om er nieuwe te knippen. Toch een leuk resultaat, dacht ik zo ... 

De mama is er alvast blij mee, hopelijk vindt N het ook mooi ... Welkom, kleine jongen! Je maakt heel wat mensen heel blij met je komst!

dinsdag 4 december 2012

Over blij en trots en .... ontgoocheld ...

In september kocht ik een kousenbroek voor Ginneke. En bijpassend souspulleke. Want ik zou haar deze winter zeker een koningsblauw kleedje kopen. Ik kocht maatje 110 ( ze is tenslotte al 5 ) , maar die bleek veel te groot. En dan bedoel ik echt veel te groot. Zelfs voor Lieke, twee jaar ouder, zit ze ruim. Ik ging ze niet wisselen, maar dacht een volgende keer wel een nieuwe voor Ginneke te kopen. Dat plan viel in duigen, want de oker kousenbroekskes waren overal over de kassa gevlogen. Uitgeput. Uiteindelijk kocht ik haar dan een goudbruine met bijpassend vestje.
Maar die grote lag nog in de kast. En Lieke had geen tenueke voor bij de kousenbroek. Dus reed ik vorige week langs de stoffenwinkel, en kocht mooie, stevige katoen. Koningsblauw. Heerlijk om mee te weken, juist stevig genoeg. Ik wilde haar een plooirokje maken, met vooraan twee  plooikes. Ik had in verschillende winkels bestudeerd hoe ze die plooien zo schoon kregen, omdat ik over deze plooikes toch niet zo content was.
Ik haalde het patroontje van dit  rokje boven, en hertekende het voorpand. Het rokje zat afgelopen zomer heel ruim, dus ik tekende het wat smaller. En langer. En een beetje reserve, uit angst voor wat krimpen ( geen tijd gehad om de stof voor te wassen ).
Bij de stof had ik ook mooie paspelband gekocht ( goudkleurig, oh zo schoon ) , en met behulp van een blinderits-voetje zette ik de paspel bijna perfect tussen de rok en de tailleband ( met dank aan haar voor de tip en het uitlenen van het voetje ).
Het resultaat was helemaal wat ik in mijn hoofd had. De rits inzetten ging wat moeizaam, maar het lukte. Ik voorzag zelfs knoopsgaten voor een elastiek in de tailleband ...
Oooh, wat was ik blij met het resultaat ...
En trots ....
En toen .... toen paste ik het rokje bij Lieke ...
En het bleek te smal ... Potverdekkenondedju, hoe is dat nu toch mogelijk .... Dat is me nu nog nooit overkomen ...
En toen .... toen paste ik het rokje bij Ginneke ...
En het bleek ook te smal ( ah ja, dat kind heeft een buikske ) ... Nog eens potverdekkenondedju ...

Dus begin ik opnieuw. Maar eerst mijn machien binnendoen, want het is ziek. Neemt de onderdraad niet meer op ... En als ik het ga terughalen, koop ik me ineens zo'n voetje.
En ik meet het vijfentwintig keer na, voordat ik het ineenzet.
Ze zal een koningsblauw plooirokske met gouden paspeltje krijgen, mijn Lieke!

zaterdag 1 december 2012

De truc met het vergrootglas

Bij haar gevonden hoe ik mijn foto's scherp kan krijgen ... Bedankt Mie!
En zo hopelijk een scherper beeld van de muts !