donderdag 29 november 2012

Laat de koude maar komen!

Hier in huis geen mutsenkinderen. En ook geen sjaal-kinderen. Ze hebben het altijd warm, ook al krijg ik het al koud als ik ze nog maar zie rondlopen. 
En toch kan ik het niet laten om ze te voorzien van warme wintertoestanden. 
Voor Ginneke kocht ik onlangs een mooie, rode anorak. Haar muts van vorig jaar was te klein, dus beloofde ik haar een nieuwe. Maar welke kleur past bij knalrood? 
Wit? Misschien, maar Ginneke en wit, dat gaat niet samen.
Grijs? Zeker, maar grijs past niet bij haar persoontje.
Oker? Ja, oker, dat wordt het! 
Ik kocht lekker zachte katoen, en ging aan de slag. Ik wou een muts in ananassteek, da's zo eens iets anders.  Maar toen ik wou beginnen, beseft ik dat ik begot niet weet hoe je meerdert met zo'n speciale steek. Uiteindelijk een paar avonden zitten experimenteren met katoen en haakpen, en er kwam een leuk, frivool mutske tevoorschijn. 


Voor de sjaal gebruikte ik stokjes , met af en toe een rij ananasjes. En aan de uiteinden een randjessteek...


Voordat ik dit bericht kon  plaatsen, moest ik eerst nog vechten met de meneren van blogger, want die vonden dat het tijd werd dat ik eens ging betalen om foto's op hun gratis blog te zetten. Ik herinnerde me dat er onlangs iemand anders met hetzelfde probleem worstelde, en vond daar dan ook een oplossing. Dus vanaf vandaag Flickr ik ook, ben alleen benieuwd hoe dat er op de blog zal uitzien ...

zondag 18 november 2012

Een emo-dekentje.

Als er iets is wat ik niet kan, dan is het wel weggooien. Dus de dagen dat ik een opruimwoede voel opkomen, laat ik dat geschieden, en rij dan zo snel mogelijk naar de kringloopwinkel, om daar dingen in te leveren ( en soms met andere dingen terug te komen, maar dat geheel terzijde ). Als dat dan eens gebeurt, ben ik ontzettend trots op mezelf en blij. Uiteraard.
Zo had ik flanellen pyjama's . Versleten tot op de draad, niet meer fris te krijgen, eigenlijk een beetje te veel gewassen. Maar weggooien, neen, dat kan niet. Want ze hebben alledrie een emotionele waarde. Tja, ik ben nu eenmaal een emokip ... 
Ze liggen al een jaar of twee in de stofjeskast, te wachten op een nieuw leven. En veel plaats in te nemen. En zo'n halfjaar geleden wist ik het . Ik zou er een dekentje van maken. Lekker zacht, lekker warm, en lekker emotioneel ... 
Vorige maand zette ik me eraan op een avondje hier . Allemaal stofjes van 10x10 cm. Meer dan twee uur was ik aan het knippen... 

 Ik wist dat ik nog "teddystof" in mijn eigenste stoffenspektakel had liggen. Ooit gekregen van iemand, denk ik. En naar de Veritas voor een paar meter paspel ...
Vorige woensdag begon ik te stikken, en gisterenavond werkte ik het af. Alle naden komen netjes overeen ( wat ik zelf wel mooi gedaan vind ) , en ik lette erop dat er geen twee ijsbeertjes naast elkaar kwamen.

En het resultaat ziet er heerlijk warm en gezellig uit!
Vanavond haak ik verder aan een sjaal en muts voor Ginneke. En niet onder een gewoon fleeceke van Ikea, maar wel onder heel veel herinneringen ...

maandag 12 november 2012

Tussen de plooikes door.

Dertien jaar geleden kochten papa en ik een piepklein huisje. Lekker klein, niet te veel poetswerk. Ideaal om te starten. Een paar jaar later deden we grootse verbouwingen; we verdubbelden de benedenverdieping, en ook op het eerste verdiep kwam er een ruime kamer bij. En al die tijd droomden we ervan om het huis van de buurman ( hetzelfde huisje als dat van ons, maar in spiegelbeeld ) ooit bij te kopen. 
Toen die grootse verbouwingen wat verteerd waren, begon ik stiekem te dromen van een nieuwe keuken. Groter, dat kon niet. Maar wel ruimer, met meer berging. En lichter. 
En toen stierf onze buurman. Zijn kinderen waren blij dat wij kandidaat-kopers waren, en het werd allemaal geregeld. De plannen voor een nieuwe keuken staken we dan maar in de diepvries, want we hadden onze spaarcenten nodig voor onze andere verbouwingsplannen ( die redelijk groots waren ). 
Maar ik was die keuken zo beu, dat ik me er vorige zomer ( 2011 ) aanzette. Opfrissen, meer niet. 
We gingen van dit 

naar dit 

Het enige wat ik nog niet kon opfrissen, was één muur, omdat de bestaande radiator vervangen moest worden door een ander model.  Die muur bleef in het vuile geel, en er stond tijdelijk een open rek met allerlei spullen, en de verzorgingstafel. Zo'n rommel , dat ik er zelfs geen foto van heb.
Afgelopen zomer schilderde ik ook die laatste muur , en we zetten er nieuwe, strakke kastjes. En na 13 jaar een vaatwasser ( een vriend noemde dat ketterij ... ). 
De doorgang naar de berging bleef heel lang een gat in de muur, maar enkele weken geleden werd er werk gemaakt van een deur. Die ik afgelopen weekend schilderde. De omkadering alleszins, want de deur zelf moet platliggen om te schilderen, dus dat doen we pas als het terug wat warmer wordt. 
Het gat naar de berging, rechts naast de twee deuren , en een stukje van het rommelschap.
Een deur, jawel ... en kastjes ... 
Donderdag reed ik naar Ikea voor de schappen boven de kasten ...
Dju, de plintjes onder de kasten nog vergeten te plaatsen ...
En na 13 jaar werd ook het ballonnetje vervangen door dingen die de naam "verlichting" waard zijn. Twee boven het nieuwe werkblad, twee boven de eettafel.
Hier nog voordat de deur erin stond en de schapjes hun plekje kregen.
En op die schapjes ... plaats voor leuke hebbedingen ...
Mijn beste maatje in de keuken ... 
Heerlijk vleugje retro ... 
De schoolkoekendozen
En een klein probeerseltje ; een pompoenpit schiet en groeit gelijk zot in potgrond waar eerst een orchidee in stond! 
Het enige wat nog niet naar m'n goesting is, is de vloer. Maar ooit, als deze verbouwingen helemaal vergeten zijn, zal ik toch een helemaal nieuwe keuken krijgen. Vloer incluis.  Als ik tegen dan niet in een ouderlingentehuis zit ...