zondag 23 september 2012

Herinneringsdoosjes

21 herinneringsdoosjes ...
De eerste 14 maakte ik samen met lieve vriendinnen. 
In stilte, verbonden door onze sterretjes...
Omgeven door een zachte warmte ...
De laatste 7 maakte ik alleen ...
Denkend aan mijn meisje...
warmte in mijn hart ...
"moge tijd en genegenheid
je dierbaarste herinneringen
verzachten 
tot een glimlach in je hart"

vrijdag 21 september 2012

Foutje, foutje, juist.

Sinds enkele weken heb ik een overlock, dus sloeg ik een voorraad tricot in. Met bloemen, met paddestoeltjes,  nijlpaardjes,  kikkertjes.
En ik had wat goed te maken.
Dus liet ik haar een tricotje kiezen. Ze  ging resoluut voor de paddestoeltjes.
In de Ottobre van afgelopen zomer stond een raglan T-shirt. Zag er eenvoudig uit, dus zette ik me eraan. Alles ging vlotjes, heel leuk! Mouwen erin, dan de zijnaden dichtstikken. Even bekijken ... tiens ... hier klopt iets niet ... Ik heb heel smalle kinders, en zelfs zij zouden er niet inpassen ... Terug het patroon erbij ... Dedju! Ik gebruikte de mouwen als voor- en achterpand, en de panden als mouwen ...
Heel voorzichtig naast het stiksel geknipt , en juist dichtgestikt.
En dan de zomen. Aan de hals zette ik een effen rode boord, maar dat wou ik niet aan de onderkant en de mouwen. Beetje bang dat het wat op een pyjama zou gaan lijken ...
Dus ging ik nog eens in mijn digitaal geheugen zoeken, en kwam bij deze gouden tip terecht.
Fluitje van een cent, dacht ik zo. Ja, als je natuurlijk de mouw niet helemaal dichtstikt ... ( Kieke! )
Dus weer losmaken, en opnieuw ...
Het gemakkelijke modelletje duurde dubbel zo lang dan normaal ...
Maar ze was er wel mee in de wolken.

Zo, de zwemzakfout is gepardonneerd.
( oplettende lezers zullen een andere fout zien, die ik echter niet kon rechtzetten ... )


maandag 17 september 2012

Een foute zwemzak

voor Ginneke.
Op het net kwam ik ergens regenjasstof tegen. Blauw, eenvoudig, vleugje retro-de vorm van de bloemen dan toch. En omdat Ginneke in de laatste kleuterklas gaat zwemmen, riep ik haar erbij. Of ze de stof mooi vond, om een zwemzak van te maken.
Ja hoor, heel mooi.
En zo geschiedde. Ik bestelde , en de stof kwam aan. Toen ik ze uit het pakje haalde, bleek het eerder katoen. Ik deed de test ; enkele druppels water erop, en zien wat er gebeurt ... Jaja, wat ik vreesde, bleek waar te zijn. De druppels werden gewoon door de stof geabsorbeerd. Niks regenjasstof, volgens mij. Ik mailde de mevrouw van de webshop, met de vraag of het zou kunnen dat ze me katoen had bezorgd in plaats van regenjasstof? Zij vertelde me dat er nog nooit klachten over de stof geweest waren, dat de stof uitverkocht was, en dat ik de stof kon behandelen met een spuitbus van HG.
Persoonlijk vind ik dat ondermaats, maar uit beleefdheid zal ik niet zeggen waar ik bestelde. Want nadien liet ik me verleiden tot opnieuw bestellen in haar shop, omdat ze uitverkoop deed...
Soit, ik had de stof, en Ginneke moet een zwemzak hebben. Dus zette ik me eraan. 
Mooi resultaat, vind ik persoonlijk.
Dus gaf ik hem aan Ginneke. Op het verkeerde moment, zo bleek. Moe. Ik zag aan haar snuitje dat ze ontgoocheld was. Na traantjes ( als ze moe is, komen die nogal snel ) kon ze me vertellen waarom ; ze had op diezelfde site  vogeltjesstof gezien, en die had ik voor haar besteld. Maar uitverkocht ... En ze had zo graag een zwemzak met vogeltjes gehad...
Haar toch maar beloofd de stof alsnog te kopen, als ik ze nog ergens tegenkom.
Dus ... kort samengevat ... een foute zwemzak. Al vond ze het ook geen goed idee, dat ik hem dan aan iemand anders zou geven ( nog meer traantjes, ocharme ).
Wat een kind van een zelf-maak-mama lijden kan ...

maandag 10 september 2012

Een snelle pennenzak.

Vrijdag kwam Lieke thuis, en zei terloops dat de juf had gevraagd om nog een pennenzakje mee te brengen naar school. Vorig jaar maakte ik haar een setje om het eerste leerjaar vrolijk te starten. Maar die pennenzakken blijven in haar boekentas zitten, met stiften en kleurtjes voor in de refter. Blijkbaar sleuren zij heel hun boekentas mee naar de refter, om bezigheid te hebben als hun boterhammetjes op zijn. 
Soit, ze vroeg dus nog een pennenzakje. Een kleintje, voor haar balpen, groene balpen, potlood en fluostift. Meer moet er niet in kunnen. Het bestaan van het maximumfactuur in de lagere school negeerde ik eventjes, en trok met Lieke de deur van de stofjeskast open. Haar oogjes blonken, en ze koos heel aandachtig ... Gelukkig had ik nog een passende rits in mijn voorraadje liggen, en een mooi lintje.
Ze is er blij mee, ze werd er vrolijk van. Net als haar papa. En dus  uiteraard ook de mama ...

donderdag 6 september 2012

Cadeautjes!

Kato is vandaag jarig. En de mama van Kato en ik, wij zijn vriendinnetjes. En we vinden het fijn om voor elkaars kindertjes een cadeautje te kopen, als ze jarig zijn. Dus was het gisteren tijd voor actie!
Ik maakte een stempel met haar naam erop en een mooie magneet uit vilt.
Gelukkige verjaardag, Kato!
Maar ik prutste gisteren nog meer. Zowel Lieke als mijn petekindje zitten nu heel vers in het tweede leerjaar. En in de vakantie wilden wij, de mama's, natuurlijk dat ze af en toe wat sommetjes maakten. Wat uiteraard niet zo vanzelfsprekend was. Het was toch vakantie, er stond toch geen juf te wachten op die saaie sommetjes!
Dus daagde ik de twee uit. Als ze de boekjes ( die ik zelf van op school meebracht ) uitwerkten, kregen ze een medaille.
En jawel hoor, zondagavond, 2 september, telefoon. Hij ( mijn petekind dus ) had alles gemaakt. Superknap, zeker en vast. Maar ook dedju, want ik had nog geen medaille.
Lieke had niet alles uitgewerkt, maar omdat ze op vakantie met mami en papi wel had geoefend , vind ik dat ze ook een medaille verdient ( tja, ik ben te toegeeflijk, ik weet het wel... )
Dus ... vilt, schaar, lijm ... klaar! En leuk om te doen, weer een ontdekking!
Met het lint voor mijn petekind, het andere exemplaar is ook een magneet.
De medaille is onderweg met de post!

maandag 3 september 2012

Ik wil dat ook!

Dat zei Ginneke, toen ze Liekes t-shirt met het bamitje zag.  "Zo met zo'n sthijkdingetje!" ( ze kan de r nog niet zeggen ). Joepie, reden om achter de naaimachine te kruipen ...
Ik maakte haar ook een Jacobbroek, een blauwe.

Deze keer geen paspeltje, maar wel een leuk lintje als afwerking van de zak. Kaboutertjes die komen piepen.
Ze koos zelf op het net haar "opsthijkdingetje", en kijk hoe content ze ermee is ...